در این مطلب به این موضوع می‌پردازیم که GitOps چیست و چه نقشی در تیم‌های توسعه دارد. توسعه‌دهندگان برای هموارسازی شرایط کاری‌شان، از ابزارهای مختلفی استفاده می‌کنند که یکی از این ابزار‌ها GitOps است. در ادامه این مطلب، ابتدا با این که GitOps چیست و چکار می‌کند آشنا می‌شویم و سپس، 4 فرمان اصلی، مزایا و معایب، کاربرد‌ها، ویژگی‌های اصلی و تفاوت‌های آن با سایر ابزارهای توسعه، را بیان میکنیم.
GitOps چیست؟
گیت‌آپس یک رویکرد عملیاتی مدرن است که به تیم‌های دواپس کمک می‌کند تا فرآیندهای یکپارچه‌سازی مداوم/تحویل مداوم (CI/CD)، کنترل نسخه و استقرار نرم‌افزار را به طور یکپارچه مدیریت کنند. این ابزار به توسعه‌دهندگان قدرت می‌دهد تا وضعیت مطلوب زیرساخت خود را در یک مخزن Git ذخیره کرده و از آن برای خودکارسازی فرآیندهای عملیاتی استفاده کنند. گیت‌آپس به عنوان مجموعه‌ای از بهترین روش‌ها عمل می‌کند و توسعه‌دهندگان را در تمام مراحل گردش کار توسعه، از ابتدای کار تا استقرار نهایی نرم‌افزار، یاری می‌کند.
ساده‌تر بگوییم، گیت‌آپس یک رویکرد توسعه‌دهنده‌محور است که از ابزارهای مورد علاقه توسعه‌دهندگان، مانند گیت لب، بهره می‌برد. گیت، به عنوان یک سیستم کنترل نسخه محبوب، به توسعه‌دهندگان امکان ذخیره‌سازی، ویرایش و اشتراک‌گذاری کد منبع را می‌دهد. گیت‌آپس با گسترش این قابلیت به پیکربندی برنامه، زیرساخت‌ها و رویه‌های عملیاتی، تمام جنبه‌های زیرساخت پروژه را به عنوان فایل‌های کد، پیکربندی و برنامه در مخزن Git ذخیره می‌کند. در نتیجه، هرگونه تغییر در برنامه یا زیرساخت به طور خودکار در مخزن گیت همگام‌سازی می‌شود.
گیت‌آپس برای مدیریت استقرار زیرساخت‌ها، به ویژه برای توسعه‌دهندگان و مهندسین نرم‌افزاری که با Kubernetes کار می‌کنند و به دنبال استقرار مداوم در محیط‌های عملیاتی هستند، ایده‌آل است. این ابزار پیاده‌سازی برنامه‌های بومی-ابری را به طور قابل توجهی ساده‌تر می‌کند.
توجه داشته باشید که GitOps با DevOps متفاوت است. GitOps مجموعه‌ای از شیوه‌های استقرار است که نیاز به نصب گیت دارد، در حالی که DevOps یک پارادایم و فلسفه کلی در تیم‌های توسعه است. با استفاده از اصول GitOps، تیم‌ها می‌توانند گردش کار خود را برای تکنیک‌های DevOps بهینه‌سازی کنند.
4 فرمان GitOps: اصول اساسی برای تسلط بر این چارچوب قدرتمند
گیت‌آپس، به عنوان یک چارچوب عملیاتی مدرن، به سرعت در حال تبدیل شدن به انتخابی محبوب برای تیم‌های توسعه نرم‌افزار است. این چارچوب با ادغام یکپارچه‌سازی مداوم/تحویل مداوم (CI/CD)، کنترل نسخه و استقرار نرم‌افزار، به تیم‌ها کمک می‌کند تا فرآیندهای خود را به طور کارآمدتر و مطمئن‌تر مدیریت کنند.
برای تسلط بر GitOps، درک 4 اصل و فرمان اصلی آن ضروری است:
1. Git برای همه چیز:
گیت‌آپس، قدرت و کارایی Git را فراتر از کد منبع برنامه، به پیکربندی، زیرساخت و رویه‌های عملیاتی برنامه نیز گسترش می‌دهد. به این معنی که تمام جنبه‌های زیرساخت پروژه، از جمله فایل‌های پیکربندی، اسکریپت‌های استقرار و حتی مستندات، در مخزن Git ذخیره می‌شوند. این امر به شما امکان می‌دهد تا به طور متمرکز بر روی وضعیت مطلوب زیرساخت خود نظارت و کنترل داشته باشید.
مزایا:
- مدیریت آسان‌تر و متمرکزتر پیکربندی و زیرساخت
- ردیابی دقیق تغییرات و نسخه‌ها
- امکان بازگردانی به حالت‌های قبلی و بازیابی سیستم
2. نسخه‌سازی:
گیت‌آپس از تمام اطلاعات ذخیره‌شده در سرور گیت، نسخه‌های ایمنی تهیه می‌کند. این امر به شما اطمینان می‌دهد که در صورت بروز هرگونه مشکل، می‌توانید به راحتی به نسخه‌های قبلی برگردید.
مزایا:
- قابلیت ردیابی دقیق تغییرات و تاریخچه‌ی آن‌ها
- امکان بازیابی سریع سیستم در صورت بروز خطا
- افزایش ثبات و قابلیت اطمینان زیرساخت
3. Pull خودکار:
در گیت‌آپس، عوامل نرم‌افزاری به طور خودکار وضعیت مطلوب سیستم را از مخزن Git دریافت می‌کنند و آن را با وضعیت فعلی سیستم مقایسه می‌کنند. در صورت وجود هرگونه مغایرت، عوامل نرم‌افزاری به طور خودکار تغییرات لازم را اعمال می‌کنند تا سیستم به وضعیت مطلوب برسد.
مزایا:
- استقرار خودکار و بدون دردسر
- کاهش احتمال خطاهای انسانی
- افزایش سرعت و کارایی فرآیندهای استقرار
4. حلقه:
گیت‌آپس از یک حلقه بازخورد برای اطمینان از اینکه وضعیت سیستم همیشه با وضعیت مطلوب desired state) مطابقت دارد، استفاده می‌کند. این حلقه شامل مراحل زیر است:
- اعلام وضعیت مطلوب: وضعیت مطلوب سیستم در مخزن Git به صورت یک پیکربندی declarative اعلام می‌شود.
- مشاهده وضعیت فعلی: عوامل نرم‌افزاری وضعیت فعلی سیستم را رصد می‌کنند.
- مقایسه وضعیت‌ها: عوامل نرم‌افزاری وضعیت فعلی را با وضعیت مطلوب مقایسه می‌کنند.
- اعمال تغییرات: در صورت وجود مغایرت، عوامل نرم‌افزاری تغییرات لازم را برای رسیدن به وضعیت مطلوب اعمال می‌کنند.
مزایای:
- ثبات و قابلیت اطمینان بیشتر سیستم
- کاهش نیاز به دخالت دستی
- افزایش شفافیت و قابلیت نظارت
با درک و پیاده‌سازی این 4 فرمان اساسی، می‌توانید از قدرت کامل GitOps برای ارتقای فرآیندهای توسعه نرم‌افزار خود و دستیابی به نتایج بهتر استفاده کنید.
موارد استفاده از GitOps چیست؟
برخی از مهم‌ترین موارد استفاده از GitOps عبارتنداز:
GitOps برای توسعه‌دهندگان
یکی از بزرگ‌ترین جوامعی که با GitOps سر و کار دارند، توسعه‌دهندگان هستند. این افراد می‌توانند از گیت آپس برای ساده‌سازی گردش کارشان استفاده کنند؛ زیرا این ابزار، قابلیت کنترل خودکار نسخه‌ی Git برای مدیریت تغییر زیرساخت‌ها را دارد. پس از اینکه توسعه‌دهنده یک تغییر را در مخزن گیت ایجاد می‌کند، GitOps به صورت خودکار یک پورت استقرار را شروع می‌کند. با این کار، نیاز به نظارت دستی از بین می‌رود و سرعت انجام کارها بیشتر شده و احتمال ایجاد خطا کمتر می‌شود. علاوه براین، استفاده از درخواست‌های pull برای ایجاد تغییرات، به بهترشدن کنترل کیفیت کمک می‌کند.
GitOps برای مهندسین پلتفرم
یکی از راه‌های بهبود مدیریت زیرساخت برای مهندسان پلتفرم، استفاده از GitOps است. این افراد می‌توانند با ذخیره‌سازی تنظیمات در یک مخزن گیت، تغییرات را ردیابی کرده و در صورت لزوم، به حالت قبلی برگردند و کارشان را در چندین محیط دنبال کنند. همچنین، این ابزار دارای سیستمی برای استقرار و بروزرسانی خودکار است که باعث صرفه جویی در زمان و از بین بردن نیاز به بروزرسانی دستی شده است.
GitOps برای Kubernetes و Cloud Native
تیم‌هایی که برنامه‌های کانتینری‌شده را در محیط Kubernetes یا سایر محیط‌های بومی ابری مستقر می‌کنند، می‌توانند از گیت آپس برای مدیریت استقرار‌هایشان استفاده کنند. ویژگی declarative در GitOps با معماری Kubernetes هماهنگ است و به کاربران کمک می‌کند تا تفاوت‌های بین حالت موردنظر با وضعیت واقعی خوشه را به راحتی پیدا کنند. هم چنین، این ابزار برای مدیریت اسقرار‌های چندخوشهای، چندمحیطی و پیچیده بسیار مناسب است.
GitOps برای تیم‌هایی که استقرار مستمر دارند
تیم‌هایی که به طور مرتب درحال ایجاد استقرار هستند، می‌توانند از فرایند استقرار خودکار GitOps استفاده کنند. با کمک GitOps، تیم‌ها می‌توانند ردیابی تغییرات، برگرداندن وضعیت قبلی و فورک‌های مختلف را انجام دهند تا در صورت بروز مشکل و خطا، امکان بازگشت سریع به وضعیت یا وضعیت‌های قبلی، میسر شود. علاوهبراین، هر مرحله از گذرگاه استقرار در GitOps بسیار شفاف و قابلتشخیص است و در نتیجه، دید و کنترل بهتری بر روی پروژه‌تان خواهید داشت.
شروع کار با GitOps
از آنجایی که GitOps مدلی است که براساس ابزار‌ها و شیوه‌های قبل از خودش، توسعه یافته است، کار با آن برای مهندسین و توسعه دهندگان چندان هم سخت نیست؛ زیرا به احتمال زیاد قبلا با ابزارهای مشابه‌اش کار کرده‌اند. در این قسمت، برخی از مفاهیمی که لازم است قبل شروع کار با گیت آپس بدانید را برایتان لیست کرده‌ایم:
- گردش کار گیت: همان طور که قبلا گفتیم، GitOps از مخازن گیت برای تغییر و بروزرسانی برنامه‌ها و زیرساخت‌ها استفاده می‌کند. تمام تغییراتی که در یک برنامه یا محیط انجام می‌شوند، در مخزن گیت ثبت می‌شوند و از این طریق، در هر زمانی که لازم بدانید، می‌توانید به نسخه‌ی قبلی برنامه برگردید.
- گذرگاه CD: با استفاده از ابزار GitOps، می‌توانید بین CI و CD یک گذرگاه مشخص داشته باشید. گذرگاه CI به همان شکل قبل باقی می‌ماند و نتیجه‌ی نهایی، به صورت یک ظرف است که در یک مخزن باینری ذخیره می‌شود. پس از ایجاد این ظرف، GitOps آن را در خوشه‌ی هدف اعمال می‌کند. به جای trigger کردن یکپارچه‌سازی مداوم/تحویل مداوم با یک commit در کد منبع، trigger به صورت یک commit در مخزن پیکربندی، عمل می‌کند.
- زیرساخت به عنوان کد (IaC): همانطور که قبلا گفتیم، GitOps از مخزن گیت به عنوان منبعی برای ذخیره‌سازی محیط کاری شما استفاده می‌کند. IaC به معنی ذخیره‌ی تمام تنظیمات زیرساخت به عنوان کد در یک سیستم کنترل نسخه است. تمام سیستم‌های IaC از پیکربندی declarative استفاده می‌کنند و فقط آنچه که نیاز دارید ببینید را به شما نشان می‌دهند.
- ردیابی و Visibility کارها: با استفاده از ویژگی مشاهده‌پذیری، شما می‌توانید سیستم و اجزای درون آن را مشاهده کنید و وضعیت موردنظرتان که در پیکربندی declarative مشخص شده است را با وضعیت فعلی واقعی مقایسه کنید.
- سرورهای تغییرناپذیر (زیرساخت کانتینری): اغلب توسعه دهندگانی که بر روی توسعه‌ی اپلیکیشن Kubernetes کار می‌کنند، از گیت آپس برای ساخت گذرگاه توسعه، استقرار خوشه‌ها یا استقرار رجیستری کانتینر‌ها استفاده می‌کنند. البته، شما می‌توانید از این ابزار در محیط‌های زیرساختی دیگر و با ابزارهای موجود دیگر خود استفاده کنید؛ به شرطی که از طرز فکر DevOps پیروی کنید!
استفاده از GitOps در پروژه‌های مختلف
در اکثر پروژه‌های توسعه، چالش‌هایی مانند استقرار ناموفق، طراحی ضعیف زیرساخت، قطعی سرور و مواردی از این دست، به وفور دیده می‌شود که با دراختیار داشتن سرور اختصاصی در زمان کار با گیت، می‌توانید تا حد زیادی از بروز چنین مشکلاتی جلوگیری کنید. اگر در چنین فضایی کار کرده باشید می‌دانید که این چالش‌ها را نمی‌توانید فقط با رویکرد‌های سنتی IaC برطرف کنید.
در سناریوهای زیر، گیت آپس می‌تواند به کمک شما بیاید:
- عدم سازگاری پیکربندی: حتی با پیکربندی متمرکز، پیکربندی واقعی و یا یک پیکربندی اعلامشده، ممکن است فرایند‌های دستی تغییر کرده و به هم بریزند.
- ندانستن این که برنامه چگونه یا کجا اجرا می‌شود: برای فهم چنین موضوعی، لازم است که یک بررسی در مقیاس کامل انجام شود تا وضعیت و پیکربندی زیرساخت‌ها مشخص شود.
- استقرار ناموفق به همراه شکست در بازیابی حالت قبلی: ناموفق بودن بازیابی باعث می‌شود که مجبور شویم به تکنیک‌های سخت و معمولا هزینه بر تکیه کنیم. در چنین مواقعی، احتمال اینکه به کسب وکار آسیب وارد شده و روند کاری توسعه دهندگان مختلف شود، بسیار بالاست.
- از دست رفتن اسناد و مدارک: گاهی اوقات، فهمیدن اینکه برخی از برنامه‌ها چطور ساخته می‌شود و یا اینکه چه کسی آن‌ها را مدیریت می‌کند، کار سختی است.
- تکیه بر وضعیت قبلی: اینکه برای موفقیت پروژه فقط به وضعیت قبلی تکیه کنیم و انتظار داشته باشیم که ثبات پروژه برقرار باشد، کار اشتباهی است و ممکن است با بروز موارد غیر قابل پیش‌بینی، از هدف خود دور شویم.
گیت آپس برای مواجهه با چالش‌های بالا، ویژگی‌های کلیدی زیر را ارائه می‌دهد:
- افزایش بهره وری توسعه دهندگان: توسعه دهندگان با استفاده از GitOps می‌توانند از ابزارهای آشنای مدیریت پروژه مانند Git برای مدیریت بروزرسانی‌ها و ویژگی‌های برنامه‌هایشان استفاده کنند؛ بدون اینکه نیاز باشد با کانتینر‌ها سروکار داشتهباشند و یا اطلاعات داخلی Kubernetes را بلد باشند.
- به حداقل رساندن استقرار ناموفق و بالا بردن سرعت بازیابی خرابی‌ها: شما با استفاده از Git می‌توانید از ویژگی‌هایی نظیر revert (بازگشت)، rollback (برگشت)، و fork (انشعاب) استفاده کرده و امکان بازگشت آسان به حالات قبلی را داشته باشید. با استفاده از Git، زمان بازیابی اطلاعات قبلی به دقیقه و حتی ثانیه کاهش می‌یابد و دیگر نیازی به ابزارهای بازیابی اطلاعات ندارید.
- سریع‌تر شدن ارسال ویژگی‌ها در فرایند تولید: توسعه دهندگان و مهندسان با استفاده از GitOps می‌توانند بروزرسانی ویژگی‌ها را در خوشه‌های Kubernetes مستقر کنند. با استفاده از این ویژگی، سرعت، سازگاری و امنیت استقرار‌ها افزایش می‌یابد.
- ایجاد سابقه‌ی حسابرسی داخلی: در صورتی که از Git برای مدیریت خوشه‌های Kubernetes استفاده کنید، یک گزارش حسابرسی کامل از تمام تغییرات خوشه‌ی خارج از Kubernetes را با یک دنباله‌ی حسابرسی کامل درباره اینکه چه کسی چه چیزی را تغییر داده، دریافت خواهید کرد. این ویژگی از عملیات یکنواخت (consistent operation) و انطباق (compliance) پشتیبانی می‌کند.
- آگاهی از طول عمر ویژگی‌های توسعه یافته: با استفاده از گیت آپس، می‌توانید برای تغییرات زیرساخت‌ها و برنامه‌هایتان در سازمان، یک مدل ثابت بسازید و از طریق Git، فرایند‌های توسعه را مشاهده و یا تکرار کنید.
- بهبود امنیت: Git دارای یک سیستم رمزنگاری قوی برای مدیریت تغییرات و تایید ویرایش است. این ویژگی، کمک می‌کند تا سیستم‌های CI، تهدیدی برای سیستم‌های تولید ایجاد نکنند.
مزایای بالا، به اپراتور‌ها، مهندسان و توسعه دهندگان کمک می‌کند تا راه‌های عملیاتی قویتری را برای توسعه و اتوماسیون زیرساخت‌هایشان اتخاذ کنند و روند کاری‌شان را بهبود بخشند.
5 چیزی که کار با GitOps را سخت می‌کند!
با اینکه گیت آپس مزایای بسیار زیادی دارد، اما همیشه کار با آن راحت نیست. زمانی که با چالش‌های پیش رویتان آشنا شوید، هنگام رویارویی با این چالش‌ها، بهتر می‌توانید آن‌ها را مدیریت کرده و کار خودتان را راحت‌تر کنید. در اینجا، چند مورد از اصلی‌ترین معایب گیت آپس و راهکارهایی که در موردشان می‌توانید انجام دهید را برایتان توضیح می‌دهیم:
1. خودکارسازی Git Commits می‌تواند باعث ایجاد تداخل شود.
خودکارسازی برنامه‌های کاربردی در CD بسیار مهم است؛ زیرا این برنامه‌ها نیاز به اجرا و بروزرسانی‌های مکرر دارند و انجام دستی چنین کار‌هایی، برای تیم‌ها یک کار زمان‌بر و خسته کننده است. فرایند CI در زمانی که درخواست انتشار بروزرسانی برای محیط آزمایشی را صادر می‌کنند، درخواست‌های pull را ایجاد می‌کند. با این حال، Git از به‌روزرسانی‌های خودکار پشتیبانی نمی‌کند و به جای آن، از ویرایش و حل تضاد دستی پشتیبانی می‌کند. در نتیجه، با ورود چندین فرایند CI در زمان نوشتن در یک مخزن، تداخل پیش می‌آید.
این تضاد‌ها به خاطر وجود فایل‌های خاص نیست؛ بلکه به دلیل ناهماهنگی بین فرایند‌های مختلفی است که یک مخزن مشابه را شبیه‌سازی می‌کنند. برای حل این مشکل، می‌توانید از چندین منبع برای فضاهای مختلف استفاده کنید.
2. زیاد بودن مخازن گیت.
معمولا زمانی که محیط یا برنامه‌های جدید افزایش می‌یابند، تعداد مخازن گیت آپس نیز به همان نسبت بیشتر می‌شود و بار مدیریت مخزن نیز سنگین‌تر می‌شود. در چنین مواقعی، باید برای هر مخزن، مجوز‌های دسترسی یکسانی تعریف شود و به یک عامل همگام‌سازی در کلاستر‌های مختلف متصل شود. ساخت چنین مخازنی برای تیم‌های توسعه، زمان زیادی می‌برد.
برای اینکه کمتر به چنین مشکلی بربخورید، باید از مخازن کمتری استفاده کنید؛ مثلا یک مخزن در هر خوشه تعریف کنید. البته با چنین کاری، درخواست pull و مدیریت کنترل دسترسی هر مخزن بیشتر از مواقع عادی می‌شود.
3. محدودشدن دید
با کمک ابزار GitOps، تمام چیز‌هایی که درون یک محیط هستند، با تمام داده‌های حالت موردنظری که در سیستم Git به صورت متن ساده ذخیره می‌شود، قابل مشاهده هستند. با این حال، این ویژگی فقط در زمانی که مخازن کمتری دارید که حاوی تعداد کمی فایل‌های پیکربندی هستند، کار می‌کند. در محیط‌های سازمانی که از مخازن و فایل‌های پیکربندی بیشتری برخوردارند، عملا امکان استفاده از فایل‌های متنی ساده برای پروژه‌های سنگین، غیرممکن است و شما دید کمتری از پروژه‌تان دارید.
4. فایل‌های سری به‌صورت متمرکز مدیریت نمی‌شوند.
در محیط‌های سازمانی پیچیده که نیازمند راه حلی برای مدیریت فایل‌های سری در خارج از فرایند استاندارد یکپارچه‌سازی مداوم/تحویل مداوم هستند، بررسی فایل‌های سری مانند کلیدها، رمز‌های عبور و غیره بسیار مهم است. در نتیجه، این فایل‌ها باید در یک فروشگاه داده (data store) ایمن و متمرکز ذخیره شوند. این در حالی است که گیت آپس از مدیریت متمرکز فایل‌های سری و یا ساده‌سازی این کار، پشتیبانی نمی‌کند؛ زیرا مخازن گیت برای ذخیره‌ی فایل‌های سری‌ای که نیاز به رمزگشایی دارند، مناسب نیستند. دلیل این نامناسب بودن این است که تاریخچه‌ی گیت، فایل‌های سری را برای همیشه به یاد می‌آورد.
5. ممکن است حسابرسی ناکافی باشد.
مخازن گیت برای حسابرسی فرایند‌ها مناسب‌اند؛ زیرا از تمام تغییرات حالت، یک تاریخچه‌ی کامل تهیه می‌کنند. با این حال، موارد مهمی مانند تعداد دفعات اجرای برنامه را به ما نشان نمی‌دهد. برای فهمیدن چنین مواردی، می‌توان در فایل‌های متنی جستجو کرد که البته اینکار کمی زمان‌بر است.
تفاوت‌ها و شباهت‌های DevOps و GitOps چیست؟
DevOps کلمه‌ای است که از ترکیب دو عبارت “توسعه” و “عملیات” ساخته شده و به یک رویکرد مشترک برای انجام وظایف تیم‌های توسعه و عملیاتی اشاره دارد. به عبارتی دیگر، DevOps یک فلسفه‌ی کلی از نحوه‌ی کار تیم‌ها است و بهترین روش قابل اجرا در سراسر فرایند‌های یک سازمان را نشان می‌دهد. در مقابل، GitOps راهی برای پیاده‌سازی موثر DevOps است و به ابزار خاصی برای کنترل منبع یا همان گیت وابسته است و بیشتر یک رویکرد هدفگراست.
ابزار گیت آپس از Git برای تایید و استقرار خودکار تغییراتی که در زیرساخت‌ها ایجاد می‌شود، استفاده می‌کند و این عملیات را با رویکرد declarative انجام می‌دهد. DevOps نیز شامل رویکرد‌های prescriptive و declarative است و می‌تواند برای هر زیرساختی (نه فقط کانتینر‌ها) اعمال شود.
همانطور که در بالا گفتیم، DevOps بر روی عملیات prescriptive و declarative تمرکز دارد و از همین رو، برای سازمان‌هایی که تغییرات آهسته‌ای را بر روی برنامه‌هایشان انجام می‌دهند و مدیریت تغییرات زیرساختی مکرر را برعهده دارند، مناسب است و می‌تواند به مدیریت IaC کمک کند.
GitOps نیز روزبهروز بیشتر از گذشته برای مدیریت برنامه‌های کاربردی کانتینری و زیرساختهای ابری مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ چراکه به پیاده‌سازی گذرگاه یکپارچه‌سازی مداوم/تحویل مداوم در Kubernetes کمک می‌کند با استفاده از گیت (گیت لب یا گیت هاب) برای تعریف مجدد یکپارچه‌سازی مداوم/تحویل مداوم، به عنوان یک اعلان حالت مرکزی غیر قابل تغییر، عمل می‌کند.
یک مثال از GitOps: نمونهی گردش کار GitOps
در حال حاضر، میلیون‌ها توسعه‌دهنده در سراسر جهان از Git برای کد منبع برنامه‌شان استفاده می‌کنند. با استفاده از فرایند خودکارسازی گیت آپس، عملیاتی مانند پیکربندی، زیرساخت و رویه‌های عملیاتی برنامه، بهتر از حالت دستی انجام می‌شود.
با استفاده از این ابزار، می‌توانید تمام تغییراتی که در سطح برنامه و حتی در سطح زیرساخت انجام می‌شوند را از طریق سیستم کنترل منبع، خودکارسازی کنید. کنترل‌کننده‌ی GitOps، حالت Git را با وضعیت واقعی سیستم به صورت دو طرفه تطبیق می‌دهد. به عبارتی دیگر، خوشه را با گیت مطابقت می‌دهد. پس از اعمال تغییرات، می‌توانید تغییرات در خوشه را که بخشی از یک commit نیستند، شناسایی کنید.
برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های گیت آپس عبارتنداز:
- Git تنها منبع اصلی است
- دارای سیستم‌های Declarative و پیکربندی است
- دارای استقرار‌های تغییرناپذیر است
- تغییرات در آن قابل بازرسی مرکزی هستند
نمونه‌ای از گردش کاری GitOps برای سیستم Kubernetes
- توسعه دهنده، تغییرات را به کد در مخزن گیت (که کد منبع برنامه را در خود نگه می‌دارد)، commit می‌کند. سپس، یک ایمیج کانتینر ایجاد می‌شود و به رجیستری کانتینر push می‌شود.
در توضیح مرحله‌ی بالا، باید بگوییم که هر مخزن برنامه، حاوی کد منبعی است که توسعه دهندگان آن را برای ساختن یک اپلیکیشن یا برنامه می‌نویسند. همچنین، توسعه دهندگان می‌توانند تا جایی که به منطق برنامه مربوط است، به همان روش قبلی کار کنند. لازم به ذکر است که یک commit همیشه به یک ایمیج کانتینر منجر می‌شود.
رجیستری کانتینر نیز مجموعه‌ای از مخازن است که ایمیج کانتینر را در خود ذخیره می‌کنند. هر ایمیج کانتینر، تمام چیز‌هایی که برنامه برای اجرا نیاز دارد را در خود دارد.
- یک مخزن Git دوم وجود دارد که پیکربندی اسقرار برنامه را در خود جای می‌دهد.
در مورد مثال Kubernetes، این مخزن دوم شامل مانیفست‌هایی است که نحوه‌ی استقرار و سایر تغییرات مرتبط با برنامه را توصیف می‌کنند. در این مخزن، فایل‌های پیکربندی با فرمت YAML نوشته می‌شوند و شامل تعاریف نحوه‌ی نگاشت پورت‌های خارجی، دایرکتوری‌ها، سرویس‌ها، متغیر‌های محلی و گزینه‌های پیکربندی ایمیج هستند. در اصل، این مخزن حاوی وضعیت مطلوب یک برنامه است.
- تمام تغییرات در مخزن Git، توسط ایجنت گیت آپس نظارت می‌شود. زمانی که یک تغییر شناسایی می‌شود، یک برنامه‌ی کاربردی یا زیرساخت مستقر می‌شود.
یک درخواست تغییر حالت دلخواه خوشه، همگام‌سازی خودکار را با ابزار Argo CD یا ابزارهای خودکارسازی حالت دیگر، شروع می‌کند.
در این مرحله، برنامه نظارت می‌شود و مقایسه‌ای بین وضعیت فعلی و زنده با حالت هدف موردنظری که در مخزن گیت مشخص شده است، انجام می‌شود. همگام‌سازی نیز به دو صورت انجام می‌شود. در صورتی که تغییری در خوشه ایجاد شود که با توضیحات موجود در گیت متفاوت باشد، می‌توان آن را کنار گذاشت و یا دوباره به گیت اضافه کرد.
- ایمیج در محیط استیج یا تولید قرار می‌گیرد.
مدیریت چندین محیط یا خوشه با استفاده از GitOps امکانپذیر است. یکی از راه‌های متداول مدیریت محیط و خوشه این است که ابتدا برای اجرای آزمایش لود شدن یا آزمایش یکپارچه‌سازی، یک محیط مرحله‌بندی مستقر شود. با این لایه‌ی اضافی، قبل از تولید، مطمئن می‌شوید که هیچ مشکلی در استقرار وجود ندارد.
- توسعه دهندگان پس از پایان استقرار می‌توانند برنامه را برای تایید موفقیت، مورد آزمایش قرار دهند و ببینند که حالت خوشه مانند حالت گیت است یا خیر.
گردش کاری که در بالا مثال زدیم، نمونه‌ای از عملکرد گیت آپس بود. همین مراحل در محیط‌های ابری برای مدیریت تامین زیرساخت و استقرار نرم افزار‌ها اعمال می‌شود.
سخن پایانی
در این مقاله، به طور مفصل به بررسی اینکه GitOps چیست و چه کاربردی برای تیم‌های توسعه دارد، پرداختیم. همان طور که می‌دانید، توسعه دهندگان و مهندسین نرم افزار، از ابزارهای زیادی برای مدیریت کارها استفاده می‌کنند. GitOps ابزاری برای خودکارسازی جریان کاری است که هم به تنهایی و هم به همراه سایر ابزارهای مدیریتی، به بهتر شدن روند کاری و بالابردن بازده تیم کمک می‌کند.
در این مطلب به این موضوع می‌پردازیم که GitOps چیست و چه نقشی در تیم‌های توسعه دارد. توسعه‌دهندگان برای هموارسازی شرایط کاری‌شان، از ابزارهای مختلفی استفاده می‌کنند که یکی از این ابزار‌ها GitOps است. در ادامه این مطلب، ابتدا با این که GitOps چیست و چکار می‌کند آشنا می‌شویم و سپس، 4 فرمان اصلی، مزایا و معایب، کاربرد‌ها، ویژگی‌های اصلی و تفاوت‌های آن با سایر ابزارهای توسعه، را بیان میکنیم.
نوشته GitOps چیست؛ چارچوب مدیریت CI/CD، کنترل نسخه و استقرار نرم‌افزار! اولین بار در مجله آقای وب. پدیدار شد.
